Dirk De Wachter Ziek

Dirk De Wachter Ziek:- In een interview met De Tijd onthulde psychiater Dirk De Wachter dat hij momenteel strijdt tegen kanker. Hij is eerder geopereerd en op dit moment ondergaat hij een chemotherapiebehandeling.De auteur, Dirk De Wachter, schreef verschillende werken die bestsellers zijn geworden en gaan over de kunst van het leven en het lijden.

Zijn geboorteplaats is Boom, hoewel hij momenteel in Antwerpen woont, waar hij ook een privépraktijk heeft en als professor aan de KU Leuven werkt.Volgens wat hij aan De Tijd vertelt, kwam de diagnose kanker voor hem als een totale verrassing. “Ik had geen klachten.” Het was een klap, vooral voor een psychiater die zijn emoties onder controle moet houden, en zelfs hij vond het moeilijk om mee om te gaan.

Vanwege de diagnose heeft hij geen andere keuze dan ontslag te nemen uit de baan die hij de afgelopen 35 jaar heeft gehad. “In slechts de afgelopen twee maanden heb ik het gevoel dat ik een aantal jaren ouder ben geworden.” De procedure verminderde mijn fysieke kracht aanzienlijk.

Ik was niet in staat om nog drie stappen vooruit te komen. Ik had de mentale capaciteit van een man van negentig. Het is aanzienlijk verbeterd, en vandaag voel ik me alsof ik zeventig jaar oud ben. Als gevolg daarvan ben ik enorm bezig met een behandeling voor verjonging. Ik hoop oprecht dat ik binnenkort weer 61 jaar mag zijn.

Hij bespreekt ook het oog in oog komen te staan ​​met de dood en zegt dingen als: “Ik heb haar niet in de ogen gekeken.” Deze benadering is minder direct. Ik voelde haar achter me sluipen. Ze doet dingen zoals koud ademen in mijn nek en mijn haar met willekeurige tussenpozen rechttrekken.

Op andere momenten word ik overmand door het overweldigende gevoel vast te zitten in het voorgeborchte tussen hemel en hel. Als ik wacht in de wachtkamer van de afdeling oncologie, of als ze een infuus aan me bevestigen, ‘

De psychiater, die veel aandacht kreeg nadat zijn boek ‘Borderline Times’ uitkwam, legt veel nadruk op het feit dat hij niet wil dat kanker een taboeonderwerp wordt.”Er zijn momenten waarop ik overmand word door een dantean gevoel dat ik in het voorgeborchte van de hel ben.

Als ik in de wachtkamer van de afdeling oncologie ben of wanneer ze een infuus inbrengen, denk ik aan: “merkte op De Wachter, die de indruk heeft dat hij oog in oog is gestaan ​​met de dood.Nu begint hij aan een chemokuur die zes maanden zal duren. “De nadelige gevolgen zullen in de loop van de tijd erger worden. Het kan erger worden. Ik hoop echt van niet. Het lijkt erop”

Desondanks wentelt De Wachter zich niet in zelfmedelijden en is zijn voornaamste doel een optimistische kijk op de toekomst. Binnen tien jaar wil ik weer gezond worden. In de tussentijd hoopt hij te kunnen blijven genieten van het gezelschap van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen.

Als onderdeel van onze serie met de titel ‘Dokter en kanker’, houden we interviews met medische professionals die ofwel persoonlijk tegen kanker hebben gevochten of momenteel bezig zijn met kankeronderzoek. We vragen hen naar hun ervaringen als patiënten met deze ziekte en hoe hun ziekte de manier waarop ze over medische zorg denken heeft veranderd.

Hij heeft zijn hele leven andere mensen geholpen, maar nu is hij degene die hulp nodig heeft. In de loop van het voorgaande jaar kreeg de 62-jarige Antwerpse psychiater en professor Dirk De Wachter te horen dat hij kanker had. De Wachter is vooral bekend van het schrijven van boeken als ‘The Art of Being Sad’. Hij schuwt het niet om erover te praten.

En net zo veel geeft hij om zijn kwetsbare medemens, die momenteel aan steeds meer stress wordt blootgesteld. Degenen onder ons die gezegend zijn met veel geluk, zoals ik, en die veel liefde en elke kans in het leven hebben gehad, hebben de morele plicht om voor het welzijn van anderen te zorgen.
De kunst van het leven en het lijden is het onderwerp van verschillende werken van Dirk De Wachter, die stuk voor stuk topverkochte werken waren.

Zijn geboorteplaats is Boom, hoewel hij momenteel in Antwerpen woont, waar hij ook een privépraktijk heeft en als professor aan de KU Leuven werkt.”Ik was compleet verrast toen mij werd verteld dat ik kanker had”, voegt hij eraan toe. Ik kon geen fout vinden. Zelfs voor een psychiater, die is opgeleid om zijn gevoelens onder controle te houden, was het een klap in het gezicht.

Vanwege de diagnose heeft hij geen andere keuze dan ontslag te nemen uit de baan die hij de afgelopen 35 jaar heeft gehad. “Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen twee maanden een aantal jaren terug in de tijd ben gegaan. De procedure verminderde mijn fysieke kracht aanzienlijk. Ik kon niet nog drie stappen vooruit.

Ik had de mentale capaciteit van een man van negentig. Het is aanzienlijk verbeterd, en vandaag voel ik me alsof ik zeventig jaar oud ben. Als gevolg daarvan ben ik enorm bezig met een behandeling voor verjonging. Ik hoop oprecht dat ik binnenkort weer 61 jaar mag zijn.

Hij bespreekt ook de ervaring van het oog in oog komen te staan ​​met de dood en zei: “Ik heb haar niet in de ogen gekeken. Deze benadering is minder direct. Ik voelde haar achter me sluipen. Ze doet dingen zoals koud ademen in mijn nek enmijn haar met willekeurige tussenpozen rechttrekken. Op andere momenten word ik overmand door het overweldigende gevoel vast te zitten in het voorgeborchte tussen hemel en hel. Als ik wacht in de wachtkamer van de afdeling oncologie, of als ze een infuus plaatsen.”

In dit nummer spreken we met professor Dirk De Wachter (UPC KU Leuven), een psychiater die op het moment van het interview deelnam aan zijn volledige therapiekuur. Hij staat bekend om zijn standpunt over het accepteren van verdriet, en in dit interview bespreekt hij openhartig zijn strijd tegen kanker. Hij wil laten zien dat iedereen, zelfs psychiaters, zwak kan zijn.

In de tweede helft van september 2021 werd een diagnose gesteld. Ik had geen symptomen, maar een onverwachte test onthulde dat het significant was en zette de bal in beweging voor verdere behandeling. Wat betreft de specifieke vorm van kanker, zal ik enige discretie betrachten. In eerdere interviews ben ik niet terughoudend geweest over het feit dat ik kanker heb. Desalniettemin maak ik niet bekend welk type kanker ik heb.

Desondanks geloof ik dat het nodig is om een ​​gesprek te hebben over mijn ervaring met kanker, inclusief hoe ik me erover voel en hoe ik ermee omga. Hoewel ik denk dat mensen bij wie een psychische aandoening is vastgesteld, niet bang hoeven te zijn om over hun zwakheden te praten, zijn ze niet verplicht om de details van hun medische diagnose op een openbaar forum te delen.